Mała przerwa w pisaniu, wynikła z faktu, iż dorwałam się do kilku książek, wypożyczonych z biblioteki rzecz jasna, bo przecież nie będę kupować :) Nie tylko z oszczędności, ale też dlatego, ze należę do ludzi, którzy do przesady szanują papier. Ponieważ jest to surowiec powstały z drzew, staram się go nie nadużywać, każdy skrawek kartki zapisywać do granic możliwości. Tym samym nie kupuję, a tym bardziej nie kseruję książek, tylko staram się je wypożyczać.
Tak więc w ferworze czytania wpadła mi w ręce pozycja
Piękne życie bez pieniędzy.
Jest to lektura bardzo ciekawa i na pewno warto ją przeczytać, choćby po to żeby się nie zgodzić z autorem :)Nie jest to typowy poradnik dla tych, którzy chcieliby żyć bez pieniędzy. Jest to bardziej esej filozoficzno-społeczno-obyczajowy. Jeśli do tej pory taki gatunek nie istniał, to Alexander von Schonburg z pewnością go stworzył. Autor (z zubożałego arystokratycznego rodu) prezentuje przypadki ubożenia wśród społeczeństw, miast i narodów, żeby potem przekonywać nas, że bycie bogatym jest obecnie démodé. W obliczu nadciągającego kryzysu wszyscy powinniśmy zacisnąć pasa i uczyć się jak sobie radzić bez pieniędzy. Przytacza przy tym mnóstwo przykładów na irracjonalne postępowanie ludzi bogatych, którzy większość swojego czasu spędzają w pracy, żeby potem swoje ciężko zarobione pieniądze wydać na masę niepotrzebnych rzeczy. Z książki można się też dowiedzieć, dlaczego bieganie w parku jest przyjemniejsze od ćwiczeń w zapoconej siłowni, dlaczego nie warto kupować dziecku wszystkich dostępnych na rynku zabawek i wreszcie dlaczego urlop ogłupia.
Minusem książki jest, jak zwykle w takich przypadkach, rzeczywistość trochę nieprzystająca do polskich warunków. Ponadto całość pisana jest z punktu widzenia zubożałego arystokraty, a więc z dużą dozą wyniosłości poprzeplatanej niemieckim poczuciem humoru (czyli czymś co nie istnieje). Mimo to namawiam do lektury.
